De muzikale ontwikkelingen in de jaren zestig en de verschuivingen in populariteit tussen verschillende stijlen maakt dit decennium tot de interessantste uit de muziekgeschiedenis. De experimentele muziek kwam gedurende de jaren opzetten en wist de psychedelica en progressieve rock tot in de huiskamer te brengen. De singer-songwriters gaven het decennium kleur en deden vele vrouwenharten veroveren. De grote festivals zoals Woodstock en Monterey maakte de muziek toegankelijk voor een breed publiek en snelde de wereld van drugs en drank in. De jaren zestig gaven hiermee een breed scala aan muzikale stijlen vrij, waarin voor elk persoon wel een weg te vinden was.
30. The Band – The Band (1969)
The band was één van de invloedrijkste bands binnen de country en rock muziek. De vijf originele bandleden waren elk met hun unieke persoonlijkheid van grote waarde voor de sound van de band. Het tweede gelijknamige album aan de bandnaam, met zijn kenmerkende bruine albumhoes, staat vol klassiekers. The Night They Drove Old Dixie Down geeft de geschiedenis van de Amerikaanse burgeroorlog weer in zijn doormarcherende ritme. Up on Cripple Creek wordt gekenmerkt door de funky klanken van het wah-wah pedaal en gaat over de avonturen van een vrachtwagenchauffeur. Andere hoogtepunten vormen de wonderschone zang van Manuel op Across the Great Divide en de tijden van de Amerikaanse depressie op King Harvest.
29. The Beatles – Help! (1965)
Na het succes van A Hard Days Night raakten de ideeën voor een nieuwe film van de mannen in een stroomversnelling. Help! was het tweede humoristische hoogtepunt uit de filmcarrière van de band. Het verhaal rond de heilige ring die Ringo Starr in handen krijgt wordt bijgestaan door het album. De muzikale kracht van het titelnummer maakte het succes van The Beatles groter dan tevoren. You’ve Got to Hide Your Love Away gezongen door John Lennon is een prachtig en indringend nummer over de liefde. De rock ‘n’roll vindt zijn weg in Ticket to Ride, terwijl de pracht en praal van Yesterday de warme zang van Paul McCartney toont. Een album vol muzikale pareltjes en een voortgang in de schrijverskwaliteiten van Lennon-McCartney.
28. Miles Davis – In a Silent Way (1969)
De muzikale meester uit de jazz was van grote waarde in de ontwikkeling van diverse stromingen binnen deze muziekstijl. Zijn experimentele klanken lieten de jazz samensmelten met de rock en de elektronische muziek. De fusion wordt op het album tentoongespreid in een ingenieus samenkomen van de elektrische gitaar, piano, drums en uiteraard de blazers. Miles weet als leider de perfecte weg open te zetten voor zijn trompetspel en bouwt zijn nummers gestaag op naar het punt der ontlading. De komst van John McLaughlin als gitarist en het zorgvuldige pianospel van Herbie Hancock vormen de vrijheid voor het swingende geheel en een bijeenkomst van verschillende culturen.
27. Tim Buckley – Goodbye and Hello (1967)
Ver voordat zijn zoon Jeff de aandacht opeiste met zijn grote succes Grace was Tim bezig aan een indrukwekkende muziekcarrière. Zijn warme en intensieve zang ging door de verschillende jaren uit zijn carrière door een verscheidenheid aan muziekstijlen. Op zijn tweede album komt de folkmuziek aanzetten in de gitaren, piano’s en de mondharmonica. De aangrijpende klanken van Phantasmagoria in Two en zijn terugblik in Once I Was vormen enkele van de hoogtepunten van het fraaie geheel. Andere juweeltjes zijn het psychedelische Pleasant Street en de muzikale complexiteit van I Never Asked to Be Your Mountain. Op 28-jarige leeftijd stierf Tim Buckley aan een overdosis heroïne en op 30-jarige leeftijd verdronk zijn zoon Jeff Buckley in de Mississipi. Een treurige afloop van het leven van twee muzikale grootheden.
26. The Rolling Stones – Beggars Banquet (1968)
The Stones waren gedurende de jaren zestig op dreef in het produceren van albums en de ontwikkeling binnen hun muzikale universum. De herhalende afwezigheid van de originele leider en multi-instrumentalist Brian Jones dreef de Stones tot waanzin tijdens de opnamesessies. De muzikaliteit werd er alleen maar indrukwekkender op met de toevoeging van sitars, koebellen en piano’s. Het album opent met het het swingende en langgerekte Sympathy for the Devil, voordat andere nummers zoals het rockende Street Fighting Man aan het woord komen. De blues vindt zijn weg in het door Heroin (Velvet Underground) geïnspireerde Stray Cat Blues en in de opmars van Jigsaw Puzzle.
25. Colosseum – The Valentyne Suite (1969)
The Valentyne Suite van het Engelse Colosseum bracht het beste in de ontwikkeling binnen de rock samen. De krachtige gitaarsolo’s en de samenzang tussen de mannen vormen zowel de opening naar de blues en progrock als naar de samenkomst tussen jazz en rock. Vooral in de jazz-rock kunnen ze als één van de pioniers worden beschouwd, met het titelnummer als ongekend meesterwerk. De orgels, saxofoon en drums komen in dit nummer samen in de kracht van de gitaren. De tempowisselingen en gestaag opgebouwde melodielijnen geven dit nummer zijn muzikale kracht. Openingsnummer The Kettle is met zijn Jimi Hendrix klanken een ander hoogtepunt van het album.
24. Bob Dylan – Blonde on Blonde (1966)
Bob Dylan is sinds zijn opmars gedurende de jaren zestig uitgegroeid tot één van invloedrijkste muzikanten van zijn tijd. De voltooiing van zijn rocktrilogie, die ruim een jaar eerder begon met Bringing It All Back Home, komt met Blonde on Blonde . Met zijn lengte van bijna 73 minuten één van de langere albums binnen de carrière van de Amerikaan. De verschillende sessiemuzikanten maken van het album een muzikaal spektakel, waarbinnen zowel de rock, blues als folkmuziek hun weg weten te vinden. Naast het verhalende Visions of Johanna zijn het de opfleurende klanken van I Want You en de mondharmonica op Just Like a Woman die de zintuigen op scherp zetten. Andere hoogtepunten zijn Stuck Inside en het langgerekte Sad Eyed Lady.
23. Crosby, Stills & Nash – Crosby, Stills & Nash (1969)
Het debuut van de supergroep Crosby, Stills & Nash kenmerkt zich door de harmonische zang tussen de drie heren. De mannen wisten met hun unieke persoonlijkheden als groep de krachten te bundelen. Vanaf de verscheidenheid aan klanken op opener Suite: Judy Blue Eyes tot aan het afscheid op 49 Bye-Byes, het debuut zit verpakt in het samenzijn van de mannen. Andere hoogtepunten vormen de voortgaande trein op Marrakesh Express en het aangrijpende en emotievolle Helplessly Hoping.
22. Bob Dylan – The Freewheelin’ Bob Dylan (1963)
Het tweede album van de folkmuzikant Bob Dylan gaf de bijzondere kracht prijs die er in deze jongeman schuil ging. Na zijn debuut komen op dit album zijn schrijverskwaliteiten en bewustzijn van de omstandigheden om hem heen tot uiting. De opdoemende vragen van Blowin’ in the Wind gaan zonder pardon over in de liefde van Girl from the North Country. Als 21-jarige schreef hij het complexe en uiterst fraai vertolkte A Hard Rain’s A-Gonna Fall. Andere hoogtepunten vormen het fragiele Don’t Think Twice, It’s All Right en het anti-oorlogsnummer Masters of War.
21. Nick Drake – Five Leaves Left (1969)
Jarenland bleef de Engelse folkmuzikant Nick Drake de onbekende grootheid, totdat sinds de jaren tachtig beetje bij beetje meer bekend werd over de muzikant. Op zijn debuutalbum wordt zijn indrukwekkende zangpatroon en kwaliteiten als tekstschrijver tentoongespreid. De River Man vertelt het verhaal van Betty in de klanken van strijkers en Nick’s akoestische gitaar. Een ander aangrijpend kunstwerkje vinden we terug in Day Is Done. De treurnis en schoonheid in de zang van Nick springt van het nummer af. Andere hoogtepunten zijn de oplopende spanning op Fruit Tree en de Cello Song.
20. The Rolling Stones – Let It Bleed (1969)
The Stones bleven niet stilzitten na het succes van voorganger Beggars Banquet. Let It Bleed is het laatste album waar voormalig forntman Brian Jones op te horen is. De rock en blues komen samen in het muzikale krachtimperium van de rollende stenen. Het album opent met de ruige klanken van Gimme Shelter, één van de succesvolste Stones hits. Jagger en Richards weten zich op het album op te spelen als een krachtig duo in hun samenwerking als tekstschrijvers. Het bluesy Midnight Rambler gaat er diep in met zijn harmonica, terwijl You Can’t Always Get What You Want de gospel naar voren brengt. Andere hoogtepunten vormt de stevige bluesrock van Monkey Man en het drugsgerelateerde Let It Bleed.
19. The Jimi Hendrix Experience – Are You Experienced (1967)
Het levensverhaal van Jimi Hendrix kent zijn weg door het Amerikaanse leger en zijn zoektocht naar succes in zijn geboorteland. De toenmalige vriendin van Keith Richards, Linda Keith, zag talent in de gitaarkunstenaar en in Engeland was hij een inslaand succes. Samen met Noel Redding en Mitch Mitchell ontstond de Experience. Het debuut zet één van de grootste gitaarvirtuozen uit de geschiedenis direct in de schijnwerpers. Foxy Lady drijft door de psychedelische klanken van de muziek en toont de gitaarsolo’s van Jimi. Zijn indrukwekkende vertolking van de Amerikaanse rocksong Hey Joe gaat in vogelvlucht door de schietpartij van het nummer. The Wind Cries Mary brengt Jimi’s zang onder de aandacht, warm en scherp. De zwaar beladen gitaarriff brengt de opening van Purple Haze. Jimi’s drugsgebruik sijpelt door het hele nummer heen. Terwijl er maar enkele woorden zijn overgebleven van meer dan duizend laat het nummer zijn stempel achter.
18. The Band – Music from Big Pink (1968)
Het debuut van het vijftal van The Band bracht hun muzikale roots naar grotere hoogtes. Na hun tour in 1965 met Bob Dylan kwamen ze meer en meer in de aandacht te staan, wat resulteerde in het in 1968 verschenen Music from Big Pink. Vernoemd naar het huis in New York waar veel nummers tot stand kwamen vinden de mannen hun weg in de folk- en rockmuziek. Robbie Robertson zijn kwaliteiten als tekstschrijver vormen de basis voor een ongekend staaltje muzikaal samenspel. Manuel zijn indringende hoge zang, Helm’s bij vlagen krakende stem en Danko’s emotionele zang zorgen dat een ieder nummers voor zijn rekening neemt. Hudson zorgt voor de experimentele inslag met zijn voetpedaal en zijn vele muzikale invloeden. Vanaf het aangrijpende Tears of Rage tot aan de zoektocht in I Shall Be Released, de band grijpt zich vast aan het krachtige samenspel. Een andere klassieker vinden we in The Weight, een levenstocht door het diepe zuiden van de Verenigde Staten. Andere hoogtepunten vormen de orgelklanken van Chest Fever en This Wheel’s on Fire.
17. The Beatles – Rubber Soul (1965)
De artistieke kracht van The Beatles bracht het viertal op Rubber Soul een stapje hoger in hun muzikale ontwikkeling. McCartney en Lennon spreidde hun tekstuele uitingen van de simpele liefdesliedjes naar andere onderwerpen toe. Drive My Car zet zich nog voort in het rock ‘n’ roll werk van de band, maar op Norwegian Wood wordt de muzikale vooruitgang duidelijk. Met toevoeging van de sitar brengt het nummer de Indiase muziek dichtbij. Op Nowhere Man laten The Beatles de liefde los om in de wereld van de eenzaamheid te stappen. In Michelle en Girl worden de romantische tonen nog eens in het zonlicht gezet om met In My Life een terugblik in de jeugd van Lennon te werpen.
16. The Who – Tommy (1969)
Het verhaal van de dove, domme en blinde jongen wordt in conceptalbum Tommy en de gelijknamige film vertelt. Gitarist Pete Townshend was de grote man achter de ideeën voor het album en bracht de rockopera bij de mensen thuis. Het album opent met de instrumentale klanken van Overture, waarin verschillende nummers van The Who voorbij komen. In Christmas wordt de toekomst van de jongen onzekerder, waar hij later in de krachtsexplosie van Pinball Wizard tot een grootheid uitgroeit. Andere hoogtepunten vormen de weg naar vrijheid op I’m Free en de kommer en kwel op We’re Not Gonna Take It met de overloop naar See me, Feel me.
15. Bob Dylan – Highway 61 Revisited (1965)
Terug naar de Amerikaanse snelweg met Bob Dylan’s Highway 61 Revisited. Tijdens zijn rockende jaren bracht de muzikant meer pit in zijn songs, door het gebruik van elektrische gitaren en piano’s. Het album loopt door de route van het ontstaan van de blues tot aan de rock ‘n’ roll. Zijn transformatie komt tot recht in in de cynische klanken van Like a Rolling Stone. Met Tombstone Blues draaft hij door zowel de geschiedenis van de muziek als de historische figuren die passeren. Ballad of a Thin Man gaat in op de vreemde personages die onze wereld vullen en de titelsong verbindt vijf problemen verbonden aan de welbekende snelweg. Een ander hoogtepunt vorm het verhaal rond figuren uit het heden en verleden in de chaos van Desolation Row.
14. The Kinks – Something Else by the Kinks (1967)
De Engelse band The Kinks leunt vooral op de gebroeders Davies. Ray is de man achter de teksten van de band en kan worden beschouwd als één van de grootste songwriters van zijn tijd. In David Watts gaat Ray in op het verhaal van de populaire schooljongen wie iedereen wel wenst te zijn. Eén van de pareltjes van het album, Death of a Clown, komt van de hand van Dave Davies. De snaren van de piano worden bespeeld in de wonderschone intro om daarna over te gaan in het verhaal van de grappenmaker. Na de zuivere klanken van Two Sisters is Afternoon Tea een andere kleurrijk nummer. Het hoogtepunt komt met de afsluitende track Waterloo Sunset, doordrenkt met de pracht van het romantische Londen.
13. Cream – Wheels of Fire (1968)
Het trio Jack Bruce, Eric Clapton en Ginger Baker bleek een combinatie van groot formaat in Cream. De bluesrockers dreven hun psychedelische invloeden diep door in de muziekwereld. Bruce met zijn krachtige zang en intrigerende basspel, Clapton met zijn bluesy klanken van de gitaar en Baker in zijn pulserende drumspel. Albumopener White Room kenmerkt zich door het stevige gitaarspel en de opzwepende klanken de drums. De gitaarsolo’s vormen het handelsmerk van het nummer. Sitting on Top of the World is een bluesklassieker die in de versie van Cream vooral op het gitaarspel van Clapton drijft. De Robert Johnson klassieker Crossroads wordt in de live versie door Clapton uitgewerkt tot een samenbundeling van krachten. Willie Dixon’s krijgt de aandacht in de lange jamversie van zijn Spoonful.
12. The Doors – Strange Days (1967)
Nog geen halfjaar na het indrukwekkende debuutalbum van The Doors verscheen de tweede parel Strange Days. Naast de altijd kenmerkende klanken van het orgel bespeelt door Ray Manzarek zijn het toch vooral de teksten van Jim Morrison die de aandacht trekken. Vanaf Strange Days is het zijn poëtische zang die de nummers omhoog werpen. In het openingsnummer experimenteert Manzarek met de fameuze moog synthesizer. De blues is te horen in de laatste dagen van een soldaat op Love Me Two Times. Andere muzikale krakers vormen het swingende People Are Strange en Krieger’s gitaarklanken op Moonlight Drive. Sluitstuk When the Music’s Over vormt echter het hoogtepunt met een zwiepend riedeltje van het vox continental orgel. Het leven op aarde wordt door Jim geschetst in de muziek die eens ten einde komt. De natuur die het zwaar te verduren heeft en in “The scream of the butterfly” letterlijk zijn weg vindt. Bassloopjes en krachtig gitaarwerk stuwen het nummer naar grote hoogtes.
11. Led Zeppelin – Led Zeppelin II (1969)
Sinds de oprichting van de Engelse rockband Led Zeppelin werd de wereld opgeschud in hun steeds heviger wordende gitaarsound. Mede hierdoor worden ze als één van de pioniers van de heavy metal gezien. Het viertal komt angstaanjagend binnenzetten met de gitaarriff op Whole Lotta Love. De klanken van de blues dringen in het nummer door tot de hardere rocksferen en de psychedelische instrumentale gedeeltes. De zang van Robert Plant wordt in het nummer tot het uiterste gedreven en liet zijn grootste kracht zien. Ook de volkse klanken krijgen hun gezicht in de samenzang van Thank You. Andere noemenswaardige nummers zijn het door een hevige gitaarriff van Jimmy Page gedreven nummer Heartbreaker en de blues op The Lemon Song. De omwenteling in de muzikale weg van Ramble On voert dit nummer door het verhaal van The Lord of the Rings.
10. The Beatles – Revolver (1966)
De ontwikkeling binnen de muziek verliep bij The Beatles van album tot album. Op Revolver gaat de band weer een stap verder dan op voorganger Rubber Soul. Met een lengte van ruim een halfuur niet het langste werk dat het viertal geproduceerd heeft. Toch slepen de individuele kwaliteiten je door het album heen. Vanaf het verdwijnen van de geldstroom op Harrison’s Taxman naar het verhaal van Eleanor Rigby van McCartney. Lennon vertolkt zijn kunsten in I’m Only Sleeping, terwijl de vrolijkheid afspat van Starr’s Yellow Submarine. Hoogtepunten vormen ook het liefdevolle Here, There and Everywhere en het psychedelische geheel van Tomorrow Never Knows. Het gebruik van het hammond orgel, gitaareffecten, sitar en percussie zorgen voor de meest complexe stukken op het album.
9. The Beatles – Magical Mystery Tour (1967)
Na het succes van Sgt. Pepper’s stapten de mannen van The Beatles de betoverende wereld in van de Magical Mystery Tour. De muziek wist een betere status te verwerven dan de gelijknamige film. De jaren van het intensieve drugsgebruik hadden hun aanvang genomen en het album staat dan ook bol van de referenties. Na de welkome klanken van de het trompetgeschal gaat Paul in op het onbegrip van het karakter in The Fool on the Hill. I Am the Walrus lijkt zich gedurende een diepe trip af te spelen, met de klanken van de mellotron en gitaren. Het psychedlische geheel voert je steeds dieper in de vervreemde wereld. Strawberry Fields Forever brengt hun muzikale complexiteit nog wat verder met de percussie en tempowisselingen. Een ander pareltje vormen de herinneringen aan Penny Lane in Londen in de orkestrale klanken en het pianospel van Paul.
8. The Beatles – Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band (1967)
De progressie in de muziek van The Beatles lieten de mannen zelfs een nieuwe band oprichten. Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band vormt zich rond het concept van de band met zijn kleurrijke pakken en zijn grootse populariteit. Na de introductie met de klanken van de Franse hoornen zoekt Ringo de hulp van zijn muzikale vrienden om je uit de diepte te halen. Gebaseerd op de tekening van Lennon’s zoon Julian gaat Lucy in the sky with diamonds rechtsreeks de wereld van Alice in Wonderland in. Het orgel en de tamboura brengen de Oosterse sferen dichterbij in het psychedlische klankentapijt. Being for the Benefit of Mr. Kite is afkomstig van een oude circusposter en vertelt het verhaal van hem als artiest, inclusief orgels, klokkenspel en harmonica. De liefde wordt bezongen in When I’m Sixty-Four en Lovely Rita. Het echte spektakel vormt het slotstuk A Day in the Life, bestaande uit twee gedeeltes afkomstig van Lennon en McCartney. Het grootse orkest waarmee de stukken aan elkaar gesmolten worden maken het tot één van de beste Beatles songs.
7. The Beach Boys – Pet Sounds (1966)
De Amerikaanse tegenhangers van The Beatles bleken er zelf ook wat van te kunnen en werden vooral gevoed door het muzikale genie Brian Wilson. Zijn creatieve ambitie werd niet ingezien door de groepsleden en platenmaatschappij, wat er bijna voor zorgde dat het in 1966 verschenen album Pet Sounds niet zou verschijnen. De arrangementen en complexe muziekstukken waren later zelfs de inspiratie voor Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band van The Beatles. Als één van de eerste conceptalbums binnen de rock drijft het album binnen de psychedelische gronden. Wouldn’t It Be Nice vormt zich door de samenzang van de bandleden en kijkt naar het leven als een volwassen persoon. De donkere klanken van het orgel vormen de basis voor Don’t Talk. Het strijkorkest komt langzaam aanzetten om de emoties aan te wakkeren en laat een soberheid over het geheel glijden. Klassieker Sloop John B vertaald het verhaal van het schip, gezongen in de fraaie harmonieën. God Only Knows is het muzikale hoogtepunt van het album, met zijn violen, accordeons, blazers en piano’s. Het ontspannen ritme zorgt ervoor dat je de liefde van je leven niet uit je handen laat glippen. Andere hoogtepunten vormen de harpsichord op Caroline, No en de overpeinzingen in I Just Wasn’t Made for These Times.
6. King Crimson – In the Court of the Crimson King (1969)
Als er één band direct gelinkt kan worden als pionier van de progressieve rock dan is het King Crimson wel. Met Robert Fripp als muzikale grootheid en enige origineel bandlid die alle jaren van het bestaan van de band heeft meegemaakt. Op het debuutalbum zette het vijftal de muzikale wereld op zijn kop in hun complexe muziekstukken met invloeden vanuit de rock en jazz. De schizofreen in 21st Century Schizoid Man vertaald zich rechtstreeks naar de muzikale wijzigingen en de tempoversnellingen. Verwijzingen naar de oorlog en de politiek situaties vormen zich in het nummer van Peter Sinfield. De saxofoon van Ian McDonald vormt de jazzgrond waarop Greg Lake en Fripp met hun gitaren overheen draven. De mellotron leeft als instrument op in de onaangename leefomgeving van het nummer. In Moonchild is de vrijheid van de muziek het uitgangspunt en wordt er dan ook rustig op los geëxperimenteerd. De titeltrack is een machtsstrijd tussen de mellotron en de gitaren. De bombast van de verschillende verzen gaat over in de klankrijke instrumentale gedeeltes.
5. The Jimi Hendrix Experience – Electric Ladyland (1968)
In armoede opgegroeid bij verschillende familieleden in de Verenigde Staten was het al snel de gitaar die de aandacht van Jimi Hendrix trok. Een verlegen jongen als hij was, op het podium ging hij helemaal los. Zijn introductie in Engeland betekende zijn doorbraak en de rest is geschiedenis. Zijn unieke speelstijl op de gitaar en zijn kenmerkende sound maken het een waar genoegen om naar zijn muziek te luisteren. Of hij nou gitaren aan gort slaat of op een seksueel getinte manier zijn gitaar met brandbare vloeistof besproeit, zijn muziek spreekt voor hem. Het laatste album van de Experience is tevens het beste werk met Jimi in de hoofdrol. Niet alleen Jimi’s zang en gitaarwerk heeft zich hier ontwikkeld, ook de invloeden van buitenstaanders zetten meer muzikale afwisseling teweeg. Vanaf de introductie in Electric Ladyland drijft Jimi in zijn bluesy gitaarriffs van het passerende verkeer. Hendrix’s langste werk is te vinden in de krachtige swing van Voodoo Chile. De gitaarvirtuoos trekt alle registers open in een samenzijn van gitaren en de orgelklanken van Steve Winwood. Het daadwerkelijke hoogtepunt ligt in zijn magistrale vertolking van het Bob Dylan nummer All Along the Watchtower. Meeslepend en diep gedreven in het gitaarspel van Jimi. Op het einde keert de Voodoo Child terug in de puurheid van de drie-eenheid van de band (Jimi, Noel en Mitch).
4. The Beatles – The Beatles (1968)
Nadat de mannen van Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band weer van het strijdtoneel waren verdwenen grepen The Beatles de macht. In ruim anderhalf uur worden we op hun witte meesterwerk meegevoerd in 30 nummers door de blues, rock, folk, jazz en heavy metal. Het talent van elk bandlid afzonderlijk komt op het album sterk naar voren, waarbij we zien dat er grote sprongen worden gemaakt in het schrijven en samenstellen van de nummers. Het album opent met de geluiden van een vliegtuig die over komt razen. Back in the U.S.S.R. doet zijn intrede op een swingende en Beach Boys-achtige sound en samenzang. Dear Prudence is een ontspannen nummer, gezongen door Lennon met lichte muzikale invloeden van de flügelhorn en het handgeklap op de achtergrond. Met While My Guitar Gently Weeps bewees George Harrison opnieuw zijn kwaliteiten als songschrijver. Met een krachtige gitaarsolo van Eric Clapton werd het beste uit de groep gehaald. De hoge krijsende gitaarklanken en eveneens hoge zang maken het nummer tot een waar juweeltje in het enorme oeuvre van The Beatles. Blackbird is een solonummer van McCartney en kenmerkt zijn grootse talent om met simpele melodielijn en een zachte stem de juiste snaar weten te raken. Het nummer roept emoties op en voert je mee door de rust van de natuur, het toevoegen van vogelgeluiden legt een extra nadruk op dit gevoel. Knallende gitaren en drums dreunen door Helter Skelter heen. Met het ruige nummer probeerde ze de kracht van alle muziek te boven te gaan. Ringo Starr maakt het zelfs zo bond dat de blaren op zijn vingers verschijnen. Het album staat verder vol muzikale pareltjes zoals Happiness Is a Warm Gun, Sexy Sadie en Rocky Raccoon.
3. Neil Young & Crazy Horse – Everybody Knows This Is Nowhere (1969)
Een halfjaar na het debuutalbum van Neil Young verscheen het album Everybody Knows This Is Nowhere. Het is het begin van zijn langdurige samenwerking met Crazy Horse. De band kenmerkt zich door het stevige en langdurige gitaarspel, ondersteunt met het drumwerk van Ralph Molina. De beginnende gitaarriff voert je mee in het verhaal van de Cinnamon Girl (Jean Ray). Young wordt overvallen door de schoonheid en toont dit in het opfleurende nummer. Korte gitaarsolo’s met exotisch handgeklap maken het verhaal af. Na de samenzang op de titeltrack en de rustgevende klanken van de zang van Robin Lane op Round & Round is Down by the River het eerste langdurende werk van Neil. De gitaren vormen met de drums een ritme waarop de rest van het nummer rustig voortkabbelt. Negen minuten lang houd Neil je in zijn greep van gitaarsolo’s, gecombineerd met het treurige verhaal van een verloren liefde. Het hoogtepunt bevindt zich op het einde van het album met het opzwepende geluid van Cowgirl in the Sand. De gestructureerde chaos houdt tien minuten aan in langdurige solo’s. Geen seconde teveel, want Neil is hier op de top van zijn kunnen.
2. The Beatles – Abbey Road (1969)
Niet alleen een klassieker in de bekendheid van het album, maar zeker ook door deze wereldberoemde hoes. Het zebrapad is uitgegroeid tot een toeristische trekpleister die menig automobilist de nodige vertraging oplevert. De opnamesessies voor het album waren de laatste waaraan alle vier de Beatles deelnamen. Het album kenmerkt zich net als zijn voorgangers door de vele muzikale wegen waar het album zich doorheen voert. Terwijl de onderlinge relaties niet altijd even best waren staan er wel een aantal van de meest spraakmakende nummers van het viertal op. Het samenkomen begint met Come Together, dat door ritmische gitaren en de zang van Lennon een waar strijdlied is geworden. Harrison werpt zichzelf omhoog met één van de grootse pareltjes uit het muzikale universum van The Beatles, Something. Wonderschoon en tegelijkertijd indringend door de bombast en tempowisselingen van het nummer. Ringo neemt je mee diep in het bewustzijn van de mens met Octopus’s Garden. I Want You (She’s So Heavy) is niet alleen hevig, maar weet ook de wereld te openen van de hardrock en de progressieve rock. Een ander pareltje van de hand van Harrison is Here Comes The sun, de gitaarklanken doen de zon opkomen. Het album kent zijn einde in met Golden Slumbers/Carry That Weight/The End. Drie nummers onlosmakelijk met elkaar verbonden als het slotstuk van Abbey Road. Drie nummers die los prachtig zijn, maar als geheel een onuitputtelijke kracht vormen. Drie nummer waarvan de emotie en muzikaliteit afspat en het einde van een tijdperk vormden.
1. The Doors – The Doors (1967)
The Doors is onlosmakelijk verbonden aan James Douglas Morrison. Beter bekend als Jim verwierf hij wereldwijde faam met zijn band. Zijn wilde persoonlijkheid en ongekende live performances maken hem tot één van de grootste en invloedrijkste muzikanten uit de muziekgeschiedenis. Met het debuut dat in 1967 verscheen wist de band zich direct te vestigen tussen de grote namen van hun tijd. De orgelsolo’s van Ray Manzarek, het aangrijpende gitaarspel van Robby Krieger en het swingende drumspel van John Densmore, het dient allemaal ter ondersteuning van de poëtische teksten van Morrison. Al vanaf het opkomende begin van Break on Through horen we de tonen van de Vox Continental, het elektrische orgel bespeeld door Ray Manzarek. Er wordt een weg gebaand naar de andere kant, de muur wordt kapot gemaakt en doorbroken. The Chrystal Ship is pure poëzie, rustig en kalm maar wonderschoon gezongen door Jim. Op Light My Fire doet het orgel zijn werk en Jim brengt de sterke teksten over de liefde die een brandstapel vormt. Het muzikale gedeelte vormt een waar hoogtepunt van het album, de drums en het orgel die perfect op elkaar inspelen en de gitaar die zich er later bijvoegt. Sfeervol met versnellingen en dan weer de rustige tonen van het Vox orgel. De drums blijven het ritme aangeven en er wordt stevig op los gejamd. Na bijna 6 minuten vangt het bekende riedeltje weer aan en kan Jim doorgaan met zijn optreden. The End is het einde van alles, niet alleen van het einde van Jim’s relatie met zijn vriendin Mary Werbelow. In het epische geheel drijft Jim je naar het einde van het bestaan en van de wereld. Robby Krieger ontfermt zich over zijn gitaar alsof het zijn kind is. De tamboerijn stuwt het nummer op totdat Jim zijn verhaal begint. Zijn persoonlijke verhaal dat de pijn laat voelen in het wilde drumritme van Densmore. Manzarek voert je op zijn orgel verder de diepte in. Het gevaar dat op de loer ligt en oorlogen die de wereld uitputten. Het westen dat in zijn rijkdom de rest van de wereld vergeet en voor dood achterlaat. De muziek ontspoort volledig als Morrison het uitschreeuwt. De terugkomst van de realiteit breekt aan als de wereld ontwaakt uit een diepe slaap van angst en pijn. Jim opent zijn ogen en voelt geen pijn meer, This is the end. Jim Morrison stierf op 3 juli 1971 op 27-jarige leeftijd en voegde zich aan de befaamde 27 club.